Die vraag krijg ik regelmatig. Meer van onbekenden eigenlijk. Soms durven mensen er niet naar te vragen namelijk, gezien mijn voorgeschiedenis. De laatste keer dat ik een blog over mijn zwangerschap schreef, was om jullie te vertellen dat ik zwanger ben. Dat ben ik nog steeds ? 31 weken nu.
Het blijft een rollercoaster, dat wel. De 20-weken echo was gelukkig helemaal goed. Dat was een belangrijke mijlpaal voor ons. En toen kwam ook eigenlijk pas bij mij het besef ‘nu komt er dus echt een kindje’. Daarvoor stopte ik het idee een beetje weg. Werk en de verbouwing waren tot dan toe een fijne afleiding. Totdat ik opeens uit het niets niks meer kon en 6 weken ziek thuis zat. Alles was teveel. Enorme drukte op het werk, mijzelf wegcijferen, bouwvakkers in en uit ruim 2 maanden lang en nog een klein mannetje hier hebben rondrennen. Het was teveel. Pats, boem, thuis.
Jongens, wat heb ik het er lastig mee gehad. Ik ben een veel te bezige bij voor niks doen. Bovendien moest er hier in huis nog zooooveel gebeuren (maar over die verbouwing schrijf ik nog een aparte blog?). Er moest grof geschut aan te pas komen. Van haptonoom tot EMDR (traumaverwerking vanwege mijn miskramen). Heftig was het. En eenzaam in je verdriet soms, maar ook in je blijdschap. Er is maar zo’n klein kringetje om je heen wat met je meeleeft en beseft hoe een spannende tijd het voor ons is. Ik ben weer een beetje aan het werk. Ik vind het fijn om het werk goed over te kunnen dragen. Al zitten er nog dagen tussen dat ’t lichamelijk niet gaat. Dat is en blijft lastig.
Ik ben echt jaloers op die vrouwen die stralend zwanger zijn en zich fantastisch voelen. En er ook zo uit zien. Helaas heb ik een andere ervaring. Veel, heel veel controles en echo’s. Tot aan de 20 weken echo vanwege mijn miskramen en daarna omdat ik bij Jim zwangerschapsvergiftiging had en hij niet goed groeide. Veel spanning en angst. En pijn hebben of totaal uitgeput voelen. Zwanger zijn kan dus ook minder leuk zijn. Maar daar hoor je zo weinig over. En mag je blijkbaar niet uitspreken.
Gelukkig zijn er genietmomentjes. Ik geniet enorm van het vele bewegen en geschop in mijn buik! Sinds een paar weken heb ik ook allemaal leuke dingen voor de baby gekocht en het kamertje wordt ook mooi. En Jim vindt het fantastisch om grote broer te worden. Hij geeft dagelijks kusjes op mijn buik, is lief en bezorgd om mij en heeft het er elke dag over wat hij allemaal gaat doen en kopen voor zijn broertje of zusje.
Ja, we weten het geslacht. Maar ik heb het nog met weinig mensen gedeeld. De focus ligt altijd daarop, terwijl voor ons een gezond kindje op de wereld zetten nu het allerbelangrijkste is. Ik ga dus verder ‘broeden’ en ‘hamsteren’ de komende tijd. Ik heb trouwens ook echt leuke dingen gedaan om mijn zwangere buik voor de laatste keer vast te leggen, maar ook daarover binnenkort meer!