Mijn tattoos

Of je vindt het mooi, of je vindt het niks. Volgens mij is er geen middenweg. Ik heb het over tattoos. Iedereen heeft er een mening over. Vroeger had ik er ook niks mee. Maar sinds ik er zelf twee heb, is het cliché ‘dan wil je er meer’ helemaal waar.

Als je mij vroeger had verteld dat ik ooit tatoeages zou nemen, dan had ik je voor gek verklaard. Dat hebben alleen aso’s, rockers of dronken gekken. Totdat mijn vader overleed en ik iets symbolisch wilde. Een mooi sieraad als aandenken bleek niet genoeg. Toen zelfs Wendy van Dijk een tattoo had na het overlijden van haar vader, besloot ik: ik wil er ook een.

De plek was al vrij snel duidelijk: op mijn pols. Maar wat? Na een paar jaar wikken en wegen, was ik eruit dat het zijn initialen moesten zijn. In zijn eigen handschrift. Maar toen kwam het: welke tattooshop is betrouwbaar en kan ‘m mooi zetten? Mijn vriendin Marloes is een echte kenner en heeft een paar prachtexemplaren die haar lichaam sieren.  Niet elke tattooshop zet ook kleine tattoos, maar er zit er wel één in Rotterdam. The Office Electric Tattooing. Uiteraard moest Marloes mee naar mijn afspraak, want alleen durfde ik niet.

 

We maakten er een heel ritueel van. Lunch vooraf en borrel daarna om het te vieren. Ik vergeet mijn bezoek aan de tattooshop -inmiddels 3 jaar terug- nooit. Zat ik daar te wachten met mijn Louis Vuitton tasje op schoot, terwijl er een vrij forse man op een tafel lag en pontificaal op zijn buik een vuurtoren liet tatoeëren…’Doorzetten nu! Geen weg terug, dit wil je al maanden’, dacht ik toen de paniek toesloeg en ik weg wilde gaan. En hops, voor ik het wist stonden de initialen van mijn paps op mijn pols. Geen centje pijn. En daar was ik vooraf bang voor. Ik ben er nog steeds heel blij mee! Zo blij, dat er niet lang daarna nog een tattoo kwam.

Ik wilde een anker van geloof, hoop en liefde. Het staat voor mij voor een nare tijd in mijn leven, waarin geloof in mijzelf, hoop op een betere toekomst en liefde mij overeind hielden. Weer ging ik naar The Office Electric Tattooing. Alleen dit keer. Ik was immers een stoere meid en het deed de eerste keer ook geen pijn. Ik kan je verzekeren, dat verschilt dus blijkbaar per plaats op je lichaam en hoe je gestel is. Ik voelde mij echt licht in mijn hoofd worden toen ze met de binnenkant van mijn pols aan de slag ging. Maar, ook die tattoo is er gekomen en ook daar ben ik nog steeds blij mee.

 

(beelden: Pinterest)

En je snapt het al: er komen er meer. Ik ben er inmiddels uit wat en waar. Drie zwaluwen op mijn pols en de geboortebloem van mijn zoontje Jim aan de zijkant van mijn borst. Op Pinterest zoek ik mij suf. Ik zag ook nog prachtige afbeeldingen van mijn sterrenbeeld leeuw. Maar mijn vriend vindt die niet mooi. De zomer is niet de beste periode om een tattoo te zetten in verband met de zon, dus het wordt waarschijnlijk na onze vakantie.

Natuurlijk zie ik ook veel lelijke tattoos. Maar vaak zit er een goed of mooi verhaal achter. Dat vind ik er mooi aan. Bij mannen als Eric Corton en David Beckham vind ik het echt prachtig op hun armen. Gelijk de mooiste plek voor tattoos is mijn mening. Mijn vriend zie ik er niet zo snel een nemen, al staat hij er niet onwelwillend tegenover. En de negatieve reacties die ik krijg? Ach tegen de tijd dat ik in het bejaardentehuis zit, zit het vol met mensen met tattoos…alleen kunnen we door de slappe velletjes niet meer zien wat ’t ooit voorstelde 🙂

Deel deze blog: