“Ik vind het niks voor jou. Je lijkt mij altijd zo nuchter”, reageerde een vriendin van mij toen ik vertelde dat ik weleens naar een medium/ waarzegster/ bollenkijker ga. Nou moet je niet denken dat ik wekelijks of maandelijks ga hoor. Het is eens in de paar jaar. Of sommige periodes iets vaker, al naar de behoefte. Tijdens speciale of moeilijke momenten in mijn leven. Na het overlijden van mijn vader bijvoorbeeld, toen ik mijn baan wilde opzeggen en na de geboorte van mijn zoontje Jim.
Ik ben erg sceptisch over het ‘hiernamaals’. Maar toch ook een tikkeltje nieuwsgierig. Mijn eerste ervaring was met een medium in België. Op de een of andere manier is het toch altijd op een zolderkamertje bij iemand thuis. Ik ging alleen en vond het best spooky. ‘Wat zou ze zeggen? Straks ziet ze iets engs of dat er iets ergs gaat gebeuren. Zegt ze dat dan ook?’. Ze zei dingen die ze echt niet kon weten! Ik vond het fijn dat het echt leek alsof ze contact had met mijn paps. Voor wie iemand moet missen, is dat een fijne gedachte.
Ik probeer mij zo neutraal mogelijk te gedragen en geen spier te verrekken als een medium het bij het goede eind heeft. Flauw misschien, maar dan komt toch weer de scepticus in mij boven. Uit mijzelf zeg ik ook helemaal niks. Ze moeten maar aan mij vragen of het klopt. Tijdens een gesloten avond vertelde een vrouw in het publiek al zelf een heel verhaal bij haar foto. Tja, dat lijkt mij een inkoppertje voor het medium. Je hebt je hele doopsel al gelicht.
Die gesloten avond is trouwens ook wel apart hoor. Daar zit je dus eigenlijk met allemaal mensen (vooral vrouwen) die een verhaal hebben. Iedereen heeft iets ergs meegemaakt, staat op een kruispunt in zijn leven, mist een dierbare of wil gewoon graag een vent. Want met die laatste reden gaan ook heel veel mensen naar een medium blijkt. Als er dan gezegd wordt dat er eerst een hond komt in plaats van die man, druipen ze toch een beetje teleurgesteld af.
Je kunt er natuurlijk voor jezelf uithalen wat je wilt. Sommigen gaan zich ernaar gedragen wat er gezegd wordt. Ik schrijf het altijd op en pak dat briefje er soms een half jaar later weer eens bij. Het zet je toch altijd aan het denken, het is jouw keuze of je er iets mee doet. De leeftijd waarop ik moeder werd, de lastige zwangerschap en het geslacht van mijn kindje en zijn karakter had het medium al jaren geleden bij mij voorspeld. Het kan toeval zijn, maar ik vind het toch bijzonder.
Bij ieder medium gaat het weer anders. Ik ga weleens naar een vrouw in Breda en ik voel mij er fijn bij. Mijn vriend krabt zich iedere keer weer achter zijn oren. Hij is stik nuchter en heeft er totaal geen beelden bij. “En dan zeg of vraag jij niks? Zij gaat jou dan gewoon dingen vertellen?”. Precies, zo gaat het. Aan de hand van foto’s of voorwerpen krijg ik een reading. Of er worden tarotkaarten gelegd. Soms biedt het troost of hoop. En dat heeft een mens nou eenmaal weleens nodig in z’n leven. Ik ook, hoe nuchter ik blijkbaar ook lijk.
Tot slot nog mijn ervaring met een engelendokter. Deze man gelooft in vorige levens. Super interessant vond ik het. Maar toen hij er heilig van overtuigd was dat ik zijn zus was in een vorig leven, kon ik toch echt mijn lach niet inhouden. Die hoge priesteres in Egypte vond ik dan wel weer leuk gevonden. Toen hij mij vertelde dat ik deels vervloekt was, schrok ik mij kapot. Bah! Bij een engelenplaat werd ik ‘gereinigd’ en de kwade geesten verdreven. Na mijn gelach en sceptische houding, keek ik toch maar raar op toen ik uit het niets heen en weer geslingerd werd door de engelen….hoe moet ik dat dan weer verklaren?!
Kortom; deels geloof ik erin en deels ook totaal niet. Ik ben benieuwd of jij weleens naar een medium geweest bent en wat jij ervan vindt!
foto: ondernemenophakken.nl